ลิกเตนสไตน์

ลิกเตนสไตน์ ( / ลิตร ɪ k T ən s T aɪ n / ( ฟัง )  LIK -tən-สไตน์ ; เยอรมัน: [lɪçtn̩ʃtaɪn] ) อย่างเป็นทางการอาณาเขตของนสไตน์ (เยอรมัน: Fürstentumนสไตน์ ) เป็นที่พูดภาษาเยอรมัน ไมโครสเตตตั้งอยู่ในเทือกเขาแอลป์และทางตะวันตกเฉียงใต้ของยุโรปกลาง อาณาเขตคือสถาบันพระมหากษัตริย์กึ่งรัฐธรรมนูญนำโดยเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ ; ของเจ้าชายอำนาจกว้างขวางเทียบเท่ากับผู้ที่มีประธานในกึ่งประธานาธิบดีระบบ

ราชรัฐลิกเตนสไตน์ Fürstentumลิกเตนสไตน์   ( เยอรมัน )
ธง แขนเสื้อ
คำขวัญ:  "Für Gott, Fürst und Vaterland" "For God, Prince, and Fatherland"
เพลงสรรเสริญพระบารมี: Oben am jungen Rhein (อังกฤษ: "High on the Young Rhine")
ตำแหน่งของลิกเตนสไตน์ (สีเขียว) ในยุโรป  (สีเทาโมรา) - [ ตำนาน ]
เมืองหลวง	วาดุซ
เทศบาลที่ใหญ่ที่สุด	Schaan 47 ° 10′00″ N 9 ° 30′35″ E
ภาษาทางการ	เยอรมัน
ศาสนา  (2558 [1] )	83.2% นับถือศาสนาคริสต์ -73.4% โรมันคา ธ อลิก (ทางการ) -9.8% คริสเตียนอื่น ๆ 7.0% ไม่มีศาสนา 5.9% อิสลาม 3.9% อื่น ๆ
Demonym (s)	ลิกเตนสไตเนอร์
รัฐบาล	ระบอบกษัตริย์กึ่งรัฐธรรมนูญแบบรวมรัฐสภา
•  พระมหากษัตริย์	ฮันส์ - อดัม II
•  ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์	อลัวส์
•  นายกรัฐมนตรี	Adrian Hasler
สภานิติบัญญัติ	Landtag
ความเป็นอิสระเป็นอาณาเขต
•  สหภาพระหว่าง วาดุซและ เชลเลนเบิร์ก	23 มกราคม 2262
•  สนธิสัญญาเพรสเบิร์ก	12 กรกฎาคม 1806
•  แยกตัวจาก สมาพันธ์เยอรมัน	23 สิงหาคม 2409
พื้นที่
• รวม	160 กม. 2 (62 ตารางไมล์) ( 189th )
• น้ำ (%)	2.7 [2]
ประชากร
•ประมาณการปี 2020	38,896 [3] ( 217 )
•ความหนาแน่น	237 / กม. 2 (613.8 / ตร. ไมล์) ( 57th )
GDP  ( PPP )	ประมาณการปี 2556
• รวม	5.3 พันล้านดอลลาร์[4] ( 149 )
•ต่อหัว	$ 98,432 [3] [5] [6] ( ที่ 3 )
GDP  (เล็กน้อย)	ประมาณการปี 2553
• รวม	5.155 พันล้านดอลลาร์[5] [6] ( 147th )
•ต่อหัว	143,151 ดอลลาร์[3] [5] [6] (ที่2 )
HDI  (2019)	0.919 [7] สูงมาก  ·  19
สกุลเงิน	ฟรังก์สวิส ( CHF )
เขตเวลา	UTC +01: 00 ( CET )
•ฤดูร้อน ( DST )	UTC +02: 00 ( CEST )
ด้านการขับขี่	ขวา
รหัสโทร	+423
รหัส ISO 3166	LI
TLD อินเทอร์เน็ต	.li

ลิกเตนสไตน์มีพรมแดนติดกับสวิตเซอร์แลนด์ทางทิศตะวันตกและทิศใต้และออสเตรียทางทิศตะวันออกและทิศเหนือ เป็นประเทศที่เล็กที่สุดเป็นอันดับ 4 ของยุโรปมีพื้นที่กว่า 160 ตารางกิโลเมตร (62 ตารางไมล์) และมีประชากร 38,749 คน โดยแบ่งออกเป็น11 เขตเทศบาลซึ่งเป็นเมืองหลวงของมันคือวาดุซและเขตเทศบาลเมืองที่ใหญ่ที่สุดของมันคือSchaan นอกจากนี้ยังเป็นประเทศที่เล็กที่สุดที่มีพรมแดนติดกับสองประเทศ นสไตน์เป็นหนึ่งในสองตื่นตาทวีคูณประเทศในโลกพร้อมกับอุซเบกิ

เศรษฐกิจนสไตน์มีหนึ่งของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศที่สูงที่สุดต่อคนในโลกเมื่อปรับเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ ประเทศมีภาคการเงินที่แข็งแกร่งโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่วาดุซ ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นแหล่งเก็บภาษีของมหาเศรษฐีแต่ไม่ได้อยู่ในบัญชีดำของประเทศที่เก็บภาษีที่ไม่ให้ความร่วมมืออีกต่อไป ประเทศอัลไพน์ , นสไตน์เป็นภูเขาทำให้มันเป็นปลายทางกีฬาฤดูหนาว

นสไตน์เป็นสมาชิกของสหประชาชาติที่สมาคมการค้าเสรียุโรปและสภายุโรป แม้ว่าจะไม่ได้เป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปก็มีส่วนร่วมทั้งในเขตเชงเก้นและเขตเศรษฐกิจยุโรป มีสหภาพศุลกากรและสหภาพการเงินกับสวิตเซอร์แลนด์

ประวัติศาสตร์

สมัยก่อนประวัติศาสตร์

ปราสาท Gutenberg , Balzers, ลิกเตนสไตน์

ปราสาทวาดุซมองเห็นเมืองหลวงเป็นที่ตั้งของ เจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์

โยฮันน์ฉันโจเซฟเจ้าชายแห่งนสไตน์ 1805-1806 และ 1814-1836 โดย โยฮันน์แบ๊บติสฟอนลัมพีผู้สูงอายุ พิพิธภัณฑ์ลิกเตนสไตน์เวียนนา

ร่องรอยที่เก่าแก่ที่สุดของการดำรงอยู่ของมนุษย์ในพื้นที่ของวันปัจจุบันวันนสไตน์กลับไปที่ยุคกลางยุค  การตั้งถิ่นฐานของเกษตรกรรมยุคหินใหม่ปรากฏในหุบเขาประมาณ 5300 ปีก่อนคริสตกาล

HallstattและวัฒนธรรมลาTèneเจริญรุ่งเรืองในช่วงปลายยุคเหล็กจากรอบ 450 BC-อาจอยู่ภายใต้อิทธิพลของทั้งสองบางกรีกและEtruscanอารยธรรม หนึ่งในกลุ่มชนเผ่าที่สำคัญที่สุดในภูมิภาคอัลไพน์เป็นHelvetii ใน 58 ปีก่อนคริสตกาลที่รบ Bibracte , จูเลียสซีซาร์แพ้เผ่าอัลไพน์จึงนำภูมิภาคภายใต้การควบคุมอย่างใกล้ชิดของสาธารณรัฐโรมัน เมื่อ 15 ปีก่อนคริสตกาลTiberius - ต่อมาเป็นจักรพรรดิแห่งโรมันคนที่สอง - ร่วมกับพี่ชายของเขาDrususได้พิชิตพื้นที่ทั้งหมดของเทือกเขาแอลป์ นสไตน์แล้วก็กลายเป็นแบบบูรณาการเข้าไปในจังหวัดโรมันของRaetia พื้นที่ได้รับการบำรุงรักษา[ ต้องการคำชี้แจง ]โดยกองทัพโรมันซึ่งดูแลค่ายกองทหารขนาดใหญ่ที่Brigantium (ออสเตรีย) ใกล้ทะเลสาบคอนสแตนซ์และที่Magia (สวิส) ชาวโรมันสร้างและบำรุงรักษาถนนที่วิ่งผ่านอาณาเขต ประมาณ ค.ศ. 260 Brigantium ถูกทำลายโดยAlemanniซึ่งเป็นคนดั้งเดิมที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ราว ค.ศ. 450

ในต้นยุคกลางที่ Alemanni ตั้งรกรากอยู่ทางทิศตะวันออกของที่ราบสูงสวิสโดยศตวรรษที่ 5 และหุบเขาของเทือกเขาแอลป์ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 8 โดยมีนสไตน์ตั้งอยู่ที่ขอบด้านตะวันออกของAlemannia ในศตวรรษที่ 6 ทั้งภูมิภาคกลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิแฟรงกิชหลังจากชัยชนะของโคลวิสที่ 1เหนืออเลมันนีที่โทลไบแอคใน ค.ศ. 504 

พื้นที่ที่ต่อมากลายเป็นลิกเตนสไตน์ยังคงอยู่ภายใต้ความเป็นเจ้าโลกของ Frankish ( ราชวงศ์ MerovingianและCarolingian ) จนกระทั่งสนธิสัญญาแวร์ดุนแบ่งจักรวรรดิแคโรลิงเกียนใน ค.ศ. 843 หลังจากการตายของชาร์เลอมาญในปี 814 ดินแดนของลิกเตนสไตน์ในปัจจุบันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแฟรงตะวันออก ต่อมาจะรวมตัวกับฟรานเซียกลางภายใต้จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ราว ค.ศ. 1000 [13]จนถึงประมาณปี ค.ศ. 1100 ภาษาที่โดดเด่นของพื้นที่นี้คือภาษาโรมานช์แต่หลังจากนั้นภาษาเยอรมันก็เริ่มมีพื้นที่ในดินแดน ใน 1300 อีกประชากรหนึ่งของ Alemannic - Walsersซึ่งมีถิ่นกำเนิดในValaisเข้ามาในภูมิภาคและตั้งรกราก หมู่บ้านบนภูเขาTriesenbergยังคงรักษาลักษณะเด่นของภาษา Walser ในปัจจุบัน [16]

รากฐานของราชวงศ์

1200 โดยอาณาจักรข้ามที่ราบสูงอัลไพน์ถูกควบคุมโดยบ้านของSavoy , Zähringer , เบิร์กส์และKyburg ภูมิภาคอื่น ๆ เป็นไปตามความฉับไวของจักรวรรดิที่ทำให้จักรวรรดิสามารถควบคุมเส้นทางผ่านภูเขาได้โดยตรง เมื่อราชวงศ์ Kyburg ล่มสลายในปี 1264 Habsburgs ภายใต้King Rudolph I (จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในปี 1273) ได้ขยายอาณาเขตของตนไปยังที่ราบสูงอัลไพน์ทางตะวันออกซึ่งรวมดินแดนของลิกเตนสไตน์ ภูมิภาคนี้ถูกenfeoffedไปเคานต์แห่ง Hohenemsจนกว่าจะขายให้กับที่ราชวงศ์นสไตน์ใน 1699

ในปีค. ศ. 1396 วาดุซ (ทางตอนใต้ของลิกเตนสไตน์) ได้รับความรวดเร็วยิ่งขึ้นกล่าวคือต้องอยู่ภายใต้จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เพียงผู้เดียว 

ครอบครัวที่ใช้ชื่ออาณาเขตเดิมมาจากปราสาทลิกเตนสไตน์ในโลเออร์ออสเตรียซึ่งพวกเขาครอบครองตั้งแต่ปี 1140 จนถึงศตวรรษที่ 13 เป็นอย่างน้อย (และอีกครั้งตั้งแต่ปี 1807 เป็นต้นไป) Liechtensteins ซื้อที่ดินเด่นในโมราเวีย , เออร์ออสเตรีย , ซิลีเซียและสติเรีย ในฐานะที่เป็นดินแดนเหล่านี้ถูกจัดขึ้นทั้งหมดในการดำรงตำแหน่งศักดินาจากขุนนางศักดินาเพิ่มเติมอาวุโสสาขาต่างๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งของHabsburgsราชวงศ์นสไตน์ก็ไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการหลักจะมีสิทธิ์ได้ที่นั่งในการรับประทานอาหารอิมพีเรียล (รัฐสภา) ให้Reichstag แม้ว่าเจ้าชายลิกเตนสไตน์หลายคนจะรับใช้ผู้ปกครองฮับส์บูร์กหลายคนในฐานะที่ปรึกษาใกล้ชิด แต่ไม่มีดินแดนใด ๆ ที่ยึดจากบัลลังก์จักรพรรดิโดยตรงพวกเขามีอำนาจเพียงเล็กน้อยในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

ด้วยเหตุนี้ครอบครัวพยายามที่จะซื้อที่ดินที่จะถูกจัดว่าเป็นunmittelbar (ไม่ sellable) หรือที่จัดขึ้นโดยไม่ดำรงตำแหน่งใด ๆ เกี่ยวกับระบบศักดินากลางโดยตรงจากจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 คาร์ลที่ 1 แห่งลิกเตนสไตน์ได้รับแต่งตั้งให้เป็นFürst (เจ้าชาย) โดยจักรพรรดิMatthiasแห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์หลังจากเข้าข้างเขาในการต่อสู้ทางการเมือง Hans-Adam ฉันได้รับอนุญาตให้ซื้อHerrschaft ("Lordship") ขนาดเล็กของSchellenbergและ County of Vaduz (ในปี 1699 และ 1712 ตามลำดับ) จาก Hohenems Tiny Schellenberg และ Vaduz มีสถานะทางการเมืองที่ต้องการ: ไม่มีขุนนางศักดินาอื่นใดนอกจากพระบรมวงศานุวงศ์ของพวกเขาและจักรพรรดิsuzerain

อาณาเขต

ในวันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2262 [18]หลังจากที่ซื้อที่ดินแล้วชาร์ลส์ที่ 6 จักรพรรดิแห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มีคำสั่งให้วาดุซและเชลเลนเบิร์กรวมกันเป็นหนึ่งเดียวและยกระดับดินแดนที่ตั้งขึ้นใหม่ให้สมศักดิ์ศรีFürstentum ( อาณาเขต ) โดยมีชื่อ "ลิกเตนสไตน์" ใน เกียรติของ "[เขา] ผู้รับใช้ที่แท้จริงแอนตันฟลอเรียนแห่งลิกเตนสไตน์ " มันเป็นในวันนี้ว่านสไตน์กลายเป็นรัฐสมาชิกอธิปไตยของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นเครื่องยืนยันถึงความได้เปรียบทางการเมืองของการซื้อที่ว่าเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ไม่ได้มาเยือนอาณาเขตใหม่ของพวกเขาเป็นเวลาเกือบ 100 ปี

ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 อันเป็นผลมาจากสงครามนโปเลียนในยุโรปจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายใต้การควบคุมที่มีประสิทธิภาพของฝรั่งเศสหลังจากการพ่ายแพ้อย่างย่อยยับที่AusterlitzโดยNapoleonในปี 1805 จักรพรรดิFrancis ที่ 2สละราชสมบัติสิ้นสุดกว่า 960 ปีของ รัฐบาลศักดินา นโปเลียนจัดมากของจักรวรรดิเข้าไปในสมาพันธ์ของแม่น้ำไรน์ การปรับโครงสร้างทางการเมืองนี้ส่งผลกระทบอย่างกว้างขวางต่อลิกเตนสไตน์: สถาบันทางประวัติศาสตร์ของจักรพรรดิกฎหมายและทางการเมืองถูกยุบ รัฐหยุดที่จะเป็นหนี้ผูกพันกับขุนนางศักดินาใด ๆ ที่อยู่นอกเหนือพรมแดน 

สิ่งพิมพ์สมัยใหม่โดยทั่วไปถือว่าอำนาจอธิปไตยของลิกเตนสไตน์มีผลต่อเหตุการณ์เหล่านี้ เจ้าชายมันหยุดที่จะเป็นหนี้ภาระผูกพันใด ๆแผ่นดิน ตั้งแต่วันที่ 25 กรกฎาคม 1806 เมื่อมีการก่อตั้งสมาพันธ์แห่งไรน์เจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์เป็นสมาชิกในความเป็นจริงข้าราชบริพารของประมุขผู้พิทักษ์สไตล์จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ของฝรั่งเศสจนกระทั่งการยุบสมาพันธ์ในวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2356.

หลังจากนั้นไม่นานนสไตน์เข้าร่วมเยอรมันสมาพันธ์ (20 มิถุนายน 1815 - 24 สิงหาคม 1866) ซึ่งเป็นประธานในพิธีโดยจักรพรรดิแห่งออสเตรีย

ในปีพ. ศ. 2361 เจ้าชายโจฮันน์ที่ 1ได้อนุญาตให้มีรัฐธรรมนูญ จำกัด ในปีเดียวกันนั้นเจ้าชายอลอยส์ได้กลายเป็นสมาชิกคนแรกของสภาลิกเตนสไตน์ที่ก้าวเข้าสู่อาณาเขตที่มีชื่อของพวกเขา การเยี่ยมครั้งต่อไปจะไม่เกิดขึ้นจนถึงปีพ. ศ. 2385

การพัฒนาในช่วงศตวรรษที่ 19 ได้แก่ :

• พ.ศ. 2379: เปิดโรงงานแห่งแรกสำหรับการทำเซรามิกส์
• พ.ศ. 2404: ธนาคารออมสินก่อตั้งขึ้นพร้อมกับโรงทอฝ้ายแห่งแรก
• พ.ศ. 2409: สมาพันธ์เยอรมันถูกยุบ
• พ.ศ. 2411: กองทัพลิกเตนสไตน์ถูกยกเลิกด้วยเหตุผลทางการเงิน
• พ.ศ. 2415: เส้นทางรถไฟระหว่างสวิตเซอร์แลนด์และจักรวรรดิออสเตรีย - ฮังการีถูกสร้างขึ้นผ่านลิกเตนสไตน์
• พ.ศ. 2429: สร้างสะพานสองแห่งข้ามแม่น้ำไรน์ไปยังสวิตเซอร์แลนด์

ศตวรรษที่ 20

จนกว่าจะสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง , นสไตน์ถูกผูกติดแรกที่ใกล้ชิดจักรวรรดิออสเตรียและต่อมาออสเตรียฮังการี ; เจ้าชายผู้ปกครองยังคงได้รับความมั่งคั่งมากมายจากที่ดินในดินแดนฮับส์บูร์กและใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่พระราชวังทั้งสองแห่งในเวียนนา โยฮันน์ครั้งที่สองได้รับการแต่งตั้งคาร์ลฟอนเดอร์ในมอร์ , ขุนนางออสเตรียเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ว่าการรัฐนสไตน์ หายนะทางเศรษฐกิจที่เกิดจากสงครามบังคับให้ประเทศที่จะสรุปศุลกากรและสหภาพการเงินกับเพื่อนบ้านอื่น ๆ ของวิตเซอร์แลนด์

Franz I เจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ตั้งแต่ปีพ. ศ. 2472 ถึง พ.ศ. 2481

ในปีพ. ศ. 2472 เจ้าชายฟรานซ์ที่ 1 พระชนมายุ 75 พรรษาได้ครองบัลลังก์ เขาเพิ่งแต่งงานกับอลิซาเบ ธ ฟอนกัทมันน์หญิงผู้ร่ำรวยจากเวียนนาซึ่งพ่อของเขาเป็นนักธุรกิจชาวยิวจากโมราเวีย แม้ว่าลิกเตนสไตน์จะไม่มีพรรคนาซีอย่างเป็นทางการ แต่การเคลื่อนไหวแสดงความเห็นอกเห็นใจของนาซีเกิดขึ้นภายในพรรคสหภาพแห่งชาติ นาซีลิกเตนสไตน์ในท้องถิ่นระบุว่าอลิซาเบ ธ เป็น "ปัญหา" ของชาวยิว 

ในเดือนมีนาคมปี 1938 หลังการผนวกออสเตรียโดยนาซีเยอรมนีฟรานซ์ที่มีชื่อเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของเขาหลานและทายาทโดยสันนิษฐาน 31 ปีเจ้าชายฟรานซ์โจเซฟ ฟรานซ์เสียชีวิตในเดือนกรกฎาคมปีนั้นและฟรานซ์โจเซฟขึ้นครองบัลลังก์ Franz Joseph II ย้ายไปลิกเตนสไตน์ครั้งแรกในปีพ. ศ. 2481 ไม่กี่วันหลังจากการผนวกออสเตรีย 

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง , นสไตน์ยังคงเป็นกลางอย่างเป็นทางการมองใกล้เคียงวิตเซอร์แลนด์เพื่อขอความช่วยเหลือและคำแนะนำในขณะที่สมบัติของครอบครัวจากดินแดนราชวงศ์และทรัพย์สินในโบฮีเมีย , โมราเวียและซิลีเซียถูกนำไปนสไตน์เพื่อความปลอดภัย ในช่วงใกล้ความขัดแย้งเชโกสโลวะเกียและโปแลนด์ทำหน้าที่ยึดสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นสมบัติของเยอรมันได้เวนคืนสมบัติทั้งหมดของราชวงศ์ลิกเตนสไตน์ในสามภูมิภาคนั้น การเวนคืน (ภายใต้ข้อพิพาททางกฎหมายสมัยใหม่ที่ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ) รวมพื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้กว่า 1,600 กม. 2 (618 ตารางไมล์) (โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิทัศน์วัฒนธรรมเลดนิซ - วัลติซที่ขึ้นทะเบียนโดย UNESCO ) และปราสาทและพระราชวังหลายครอบครัว

ในปี 2548 มีการเปิดเผยว่าคนงานชาวยิวจากค่ายกักกันStrasshof ซึ่งจัดทำโดยSSได้ทำงานในที่ดินในออสเตรียซึ่งเป็นของ Princely House ของลิกเตนสไตน์ 

พลเมืองของนสไตน์ได้รับอนุญาตให้ใส่สโลวาเกียในช่วงสงครามเย็น เมื่อเร็ว ๆ นี้ความขัดแย้งทางการทูตโคจรรอบขัดแย้งสงครามBenešกฤษฏีผลในนสไตน์ไม่ได้มีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกับสาธารณรัฐเช็กหรือสโลวาเกีย มีการสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างลิกเตนสไตน์และสาธารณรัฐเช็กเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2552 [21] [22] [23]และกับสโลวาเกียเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2552 

ศูนย์การเงิน

ลิกเตนสไตน์ตกอยู่ในความคับแค้นทางการเงินหลังจากการสิ้นสุดของสงครามในยุโรป ราชวงศ์ลิกเตนสไตน์มักใช้วิธีขายสมบัติทางศิลปะของครอบครัวรวมถึงภาพเหมือนGinevra de 'BenciโดยLeonardo da Vinciซึ่งซื้อโดยNational Gallery of Art of the United States ในปี 1967 ในราคา 5 ล้านเหรียญสหรัฐ (38 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2019 เหรียญ) จากนั้นเป็นราคาบันทึกสำหรับภาพวาด

ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ลิกเตนสไตน์ใช้อัตราภาษีนิติบุคคลที่ต่ำเพื่อดึงดูด บริษัท จำนวนมากและกลายเป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลก

ณ เดือนกันยายน 2562เจ้าชายแห่งนสไตน์เป็นที่หกของโลกพระมหากษัตริย์ที่ร่ำรวยมีความมั่งคั่งประมาณUS $ 3.5 พัน ประชากรของประเทศที่มีความสุขหนึ่งในมาตรฐานสูงสุดของโลกของการใช้ชีวิต

รัฐบาล

เขตการปกครองของลิกเตนสไตน์

ศูนย์กลางของรัฐบาลใน วาดุซ

Hans-Adam II เจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ดังภาพโดย Erling Mandelmannในปี 1974

ลิกเตนสไตน์มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขและรัฐสภาที่มาจากการเลือกตั้งซึ่งออกกฎหมาย นอกจากนี้ยังเป็นประชาธิปไตยทางตรงที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสามารถเสนอและออกกฎหมายแก้ไขรัฐธรรมนูญและออกกฎหมายโดยไม่ขึ้นกับฝ่ายนิติบัญญัติ [26]รัฐธรรมนูญของนสไตน์ถูกนำมาใช้มีนาคม 2003แทนที่รัฐธรรมนูญ 1921 รัฐธรรมนูญฉบับปีพ. ศ. 2464 ได้กำหนดให้ลิกเตนสไตน์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญโดยเจ้าชายผู้ครองราชย์แห่งราชวงศ์ลิกเตนสไตน์ มีการจัดตั้งระบบรัฐสภาแม้ว่าเจ้าชายผู้ครองราชย์จะยังคงมีอำนาจทางการเมืองอย่างมาก

เจ้าชายผู้ครองราชย์เป็นประมุขแห่งรัฐและเป็นตัวแทนของลิกเตนสไตน์ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (แม้ว่าสวิตเซอร์แลนด์จะรับผิดชอบต่อความสัมพันธ์ทางการทูตของลิกเตนสไตน์ส่วนใหญ่) เจ้าชายอาจยับยั้งกฎหมายที่รัฐสภานำมาใช้ เจ้าชายอาจเรียกประชามติเสนอกฎหมายใหม่และยุบสภาแม้ว่าการยุบสภาอาจต้องทำประชามติ 

ผู้มีอำนาจบริหารตกเป็นของรัฐบาลระดับวิทยาลัยซึ่งประกอบด้วยหัวหน้ารัฐบาล (นายกรัฐมนตรี) และที่ปรึกษาของรัฐบาล 4 คน (รัฐมนตรี) หัวหน้ารัฐบาลและรัฐมนตรีคนอื่น ๆ ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าชายตามข้อเสนอของรัฐสภาและด้วยความเห็นพ้องต้องกันและสะท้อนถึงความสมดุลของฝ่ายต่างๆในรัฐสภา รัฐธรรมนูญกำหนดให้มีการเลือกสมาชิกของรัฐบาลอย่างน้อยสองคนจากแต่ละภูมิภาค สมาชิกของรัฐบาลมีความรับผิดชอบร่วมกันและเป็นรายบุคคลต่อรัฐสภา; รัฐสภาอาจขอให้เจ้าชายปลดรัฐมนตรีแต่ละคนหรือทั้งรัฐบาล

อำนาจนิติบัญญัติตกเป็นของLandtag หน่วยเดียวซึ่งประกอบด้วยสมาชิก 25 คนที่ได้รับเลือกสำหรับระยะเวลาสูงสุดสี่ปีตามสูตรการแสดงสัดส่วน สมาชิกสิบห้าคนได้รับเลือกจากOberland (ประเทศหรือภูมิภาคตอนบน) และสิบคนจากUnterland (ประเทศหรือภูมิภาคตอนล่าง) [29]ภาคีต้องได้รับคะแนนเสียงระดับชาติอย่างน้อย 8% เพื่อให้ได้ที่นั่งในรัฐสภานั่นคือเพียงพอสำหรับ 2 ที่นั่งในสภานิติบัญญัติ 25 ที่นั่ง รัฐสภาเสนอและอนุมัติรัฐบาลซึ่งได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการโดยเจ้าชาย รัฐสภาอาจลงมติไม่ไว้วางใจรัฐบาลทั้งหมดหรือสมาชิกแต่ละคน

รัฐสภาได้รับการเลือกตั้งจากบรรดาสมาชิกคือ "Landesausschuss" (คณะกรรมการแห่งชาติ) ซึ่งประกอบด้วยประธานรัฐสภาและสมาชิกเพิ่มเติมอีกสี่คน คณะกรรมการแห่งชาติมีหน้าที่ทำหน้าที่กำกับดูแลรัฐสภา รัฐสภาสามารถเรียกร้องให้มีการลงประชามติในการเสนอกฎหมาย รัฐสภาแบ่งปันอำนาจในการเสนอกฎหมายใหม่กับเจ้าชายและจำนวนพลเมืองที่จำเป็นสำหรับการเริ่มการลงประชามติ 

อำนาจตุลาการตกเป็นของศาลในภูมิภาคที่วาดุซศาลอุทธรณ์สูงสุดของวาดุซศาลสูงสุดศาลปกครองและศาลของรัฐ ศาลของรัฐมีกฎเกณฑ์เกี่ยวกับความสอดคล้องของกฎหมายกับรัฐธรรมนูญและมีสมาชิกห้าคนที่ได้รับเลือกจากรัฐสภา

ในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2527 ลิกเตนสไตน์กลายเป็นประเทศสุดท้ายในยุโรปที่ให้สิทธิสตรีในการลงคะแนนเสียง การลงประชามติเกี่ยวกับการออกเสียงของผู้หญิงซึ่งมีเพียงผู้ชายเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมผ่านด้วยคะแนน 51.3% 

รัฐธรรมนูญฉบับใหม่

ในการลงประชามติระดับชาติในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2546 ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเกือบสองในสามลงคะแนนเสียงสนับสนุนรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่เสนอของฮันส์ - อดัมที่ 2 รัฐธรรมนูญที่เสนอถูกวิพากษ์วิจารณ์จากหลายคนรวมถึงสภายุโรปในขณะที่ขยายอำนาจของสถาบันกษัตริย์ (อำนาจต่อไปในการยับยั้งกฎหมายใด ๆ และปล่อยให้เจ้าชายสามารถปลดรัฐบาลหรือรัฐมนตรีคนใดก็ได้) เจ้าชายทรงขู่ว่าหากรัฐธรรมนูญล้มเหลวพระองค์จะแปลงทรัพย์สินของราชวงศ์บางส่วนเพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์และย้ายไปออสเตรีย ครอบครัวของเจ้าชายและเจ้าชายได้รับการสนับสนุนจากประชาชนอย่างมากภายในประเทศและมติดังกล่าวได้รับความเห็นชอบด้วยประมาณ 64% ข้อเสนอที่จะเพิกถอนของเจ้าชายอำนาจยับยั้งถูกปฏิเสธโดย 76% ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งใน2012 ประชามติ 

เทศบาลในลิกเตนสไตน์มีสิทธิแยกตัวออกจากสหภาพด้วยคะแนนเสียงข้างมาก 

รางวัลระดับนานาชาติ

ในปี 2013 ลิกเตนสไตน์ได้รับรางวัล SolarSuperState Prize เป็นครั้งแรกในประเภท Solar โดยตระหนักถึงระดับการใช้งานเซลล์แสงอาทิตย์ต่อประชากรภายในอาณาเขตของรัฐ  สมาคม SolarSuperState ได้ให้รางวัลนี้ด้วยกำลังไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ที่ติดตั้งสะสมไว้ที่ 290 วัตต์ต่อหัวเมื่อปลายปี 2555 ซึ่งทำให้ลิกเตนสไตน์เป็นอันดับสองของโลกรองจากเยอรมนี นอกจากนี้ในปี 2014 สมาคม SolarSuperState ยังได้รับรางวัล SolarSuperState Prize อันดับสองในประเภท Solar to Liechtenstein ในปี 2015 และ 2016 ลิกเตนสไตน์ได้รับรางวัล SolarSuperState Prize เป็นที่แรกในประเภท Solar เนื่องจากมีการติดตั้งพลังงานไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ต่อประชากรมากที่สุดในโลก 

ภูมิศาสตร์

ไรน์ : พรมแดนระหว่างนสไตน์และวิตเซอร์แลนด์ (มุมมองที่มีต่อ สวิสแอลป์ )

ลิกเตนสไตน์ตั้งอยู่ในหุบเขาแม่น้ำไรน์ตอนบนของเทือกเขาแอลป์ยุโรปและมีพรมแดนติดทางทิศตะวันออกของแคว้นโฟราร์ลแบร์กของออสเตรียและทางทิศใต้ติดกับมณฑลกริสันส์ (สวิตเซอร์แลนด์) และทางตะวันตกติดกับตำบลเซนต์กาลเลิน (สวิตเซอร์แลนด์) . พรมแดนด้านตะวันตกทั้งหมดของลิกเตนสไตน์เกิดจากแม่น้ำไรน์ วัดจากทางใต้ไปทางเหนือของประเทศมีความยาวประมาณ 24 กม. (15 ไมล์) จุดที่สูงที่สุดคือGrauspitzคือ 2,599 ม. (8,527 ฟุต) แม้จะตั้งอยู่บนเทือกเขาแอลป์ แต่ลมใต้ที่พัดผ่านทำให้สภาพอากาศค่อนข้างไม่รุนแรง ในฤดูหนาวเนินเขาเหมาะสำหรับกีฬาฤดูหนาว

การสำรวจใหม่โดยใช้การวัดพรมแดนของประเทศที่แม่นยำยิ่งขึ้นในปี 2549 ได้กำหนดพื้นที่ไว้ที่ 160 กม. 2 (62 ตารางไมล์) โดยมีพรมแดน 77.9 กม. (48.4 ไมล์) [40]พรมแดนของลิกเตนสไตน์ยาวกว่าที่เคยคิดไว้ 1.9 กม. (1.2 ไมล์) [41]

ลิกเตนสไตน์เป็นหนึ่งในสองประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลสองเท่าของโลก[42]ซึ่งเป็นประเทศที่ล้อมรอบด้วยประเทศอื่น ๆ ที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล (อีกประเทศคืออุซเบกิสถาน ) ลิกเตนสไตน์เป็นประเทศเอกราชที่เล็กที่สุดเป็นอันดับหกของโลกตามพื้นที่

อาณาเขตของลิกเตนสไตน์แบ่งออกเป็น 11 ชุมชนที่เรียกว่าGemeinden (เอกพจน์Gemeinde ) Gemeindenส่วนใหญ่ประกอบด้วยเพียงเมืองเดียวหรือหมู่บ้าน ห้าคน ( Eschen , Gamprin , Mauren , RuggellและSchellenberg ) ตกอยู่ในเขตการเลือกตั้งUnterland (เขตตอนล่าง) และส่วนที่เหลือ ( Balzers , Planken , Schaan , Triesen , TriesenbergและVaduz ) ภายในOberland (เขตตอนบน ).

ทัศนียภาพของ วาดุซเมืองหลวงของลิกเตนสไตน์

เศรษฐกิจ

มองไปทางทิศใต้ที่ใจกลางเมืองวาดุซ

แม้จะมีทรัพยากรธรรมชาติที่ จำกัด แต่ลิกเตนสไตน์ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่มี บริษัท จดทะเบียนมากกว่าพลเมือง มันได้พัฒนาเศรษฐกิจแบบองค์กรอิสระที่เจริญรุ่งเรืองและมีอุตสาหกรรมสูงและมีภาคบริการทางการเงินตลอดจนมาตรฐานการครองชีพที่เปรียบเทียบได้ในทางที่ดีกับพื้นที่ในเมืองของเพื่อนบ้านในยุโรปที่ใหญ่กว่าของลิกเตนสไตน์

ลิกเตนสไตน์เข้าร่วมในสหภาพศุลกากรกับสวิตเซอร์แลนด์และใช้เงินฟรังก์สวิสเป็นสกุลเงินของประเทศ ประเทศนำเข้าพลังงานประมาณ 85% ลิกเตนสไตน์เป็นสมาชิกของเขตเศรษฐกิจยุโรป (องค์กรที่ทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมระหว่างEuropean Free Trade Association (EFTA) และสหภาพยุโรป ) ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 1995

รัฐบาลกำลังดำเนินการเพื่อประสานนโยบายเศรษฐกิจกับยุโรปแบบบูรณาการ ในปี 2551 อัตราการว่างงานอยู่ที่ 1.5% ลิกเตนสไตน์มีโรงพยาบาลเพียงแห่งเดียวคือ Liechtensteinisches Landesspital ในวาดุซ ในปี 2014 CIA World Factbook ได้ประเมินผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ตามเกณฑ์ความเท่าเทียมกันของอำนาจการซื้อไว้ที่ 4.978 พันล้านดอลลาร์ ในปี 2552 ค่าประมาณต่อหัวอยู่ที่ 139,100 ดอลลาร์ซึ่งสูงที่สุดในโลก 

อุตสาหกรรมต่างๆ ได้แก่ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สิ่งทอเครื่องมือที่มีความแม่นยำการผลิตโลหะเครื่องมือไฟฟ้าสลักเกลียวเครื่องคิดเลขยาและผลิตภัณฑ์อาหาร บริษัท ระหว่างประเทศที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดและนายจ้างรายใหญ่ที่สุดคือฮิลติผู้ผลิตระบบยึดตรงและเครื่องมือไฟฟ้าระดับไฮเอนด์อื่น ๆ มีพื้นที่เพาะปลูกและฟาร์มขนาดเล็กจำนวนมากทั้งใน Oberland และ Unterland นสไตน์ผลิตข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์ข้าวโพด, มันฝรั่ง, ผลิตภัณฑ์นม, ปศุสัตว์และไวน์

ภาษีอากร

ตั้งแต่ปี 1923 ยังไม่มี การควบคุมชายแดนระหว่างนสไตน์และ วิตเซอร์แลนด์

รัฐบาลลิกเตนสไตน์เก็บภาษีรายได้ส่วนบุคคลรายได้จากธุรกิจและเงินต้น (ความมั่งคั่ง) อัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาคือ 1.2% เมื่อรวมกับภาษีเงินได้เพิ่มเติมที่กำหนดโดยชุมชนแล้วอัตราภาษีเงินได้รวมคือ 17.82% ภาษีรายได้เพิ่มขึ้น 4.3% จะเรียกเก็บจากพนักงานทุกคนอยู่ภายใต้ของประเทศการรักษาความปลอดภัยทางสังคมโปรแกรม อัตรานี้สูงกว่าสำหรับผู้ประกอบอาชีพอิสระสูงสุด 11% ทำให้อัตราภาษีเงินได้สูงสุดประมาณ 29% โดยรวม อัตราภาษีพื้นฐานสำหรับความมั่งคั่งคือ 0.06% ต่อปีและอัตรารวมทั้งหมดคือ 0.89% อัตราภาษีจากผลกำไรของ บริษัท คือ 12.5% 

ภาษีของขวัญและอสังหาริมทรัพย์ของลิกเตนสไตน์แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่ผู้รับมีต่อผู้ให้และจำนวนมรดก ภาษีอยู่ระหว่าง 0.5% ถึง 0.75% สำหรับคู่สมรสและบุตรและ 18% ถึง 27% สำหรับผู้รับที่ไม่เกี่ยวข้อง ภาษีกองมรดกมีอัตราก้าวหน้า

ก่อนหน้านี้ลิกเตนสไตน์ได้รับรายได้จำนวนมากจากStiftungen ("ฐานราก") ซึ่งเป็นหน่วยงานทางการเงินที่สร้างขึ้นเพื่อปกปิดเจ้าของที่แท้จริงของการถือครองทางการเงินของชาวต่างชาติที่ไม่ได้มีถิ่นที่อยู่ มูลนิธิได้รับการจดทะเบียนในนามของชาวลิกเตนสไตเนอร์ซึ่งมักเป็นทนายความ กฎหมายชุดนี้เคยทำให้ลิกเตนสไตน์เป็นแหล่งเก็บภาษียอดนิยมสำหรับบุคคลและธุรกิจที่ร่ำรวยมหาศาลที่พยายามหลีกเลี่ยงหรือหลบเลี่ยงภาษีในประเทศบ้านเกิดของตน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลิกเตนสไตน์ได้แสดงความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะดำเนินคดีกับผู้ฟอกเงินระหว่างประเทศและทำงานเพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ในฐานะศูนย์การเงินที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในเดือนกุมภาพันธ์ 2551 ธนาคาร LGTของประเทศมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวเรื่องการฉ้อโกงภาษีในเยอรมนีซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของครอบครัวผู้ปกครองกับรัฐบาลเยอรมนีตึงเครียด มกุฎราชกุมาร Alois ได้กล่าวหารัฐบาลเยอรมันว่าค้าสินค้าที่ถูกขโมยโดยอ้างถึงการซื้อข้อมูลธนาคารส่วนตัวมูลค่า 7.3 ล้านดอลลาร์ที่เสนอโดยอดีตพนักงานของ LGT Group วุฒิสภาสหรัฐอเมริกาของคณะอนุกรรมการสวรรค์ธนาคารภาษีกล่าวว่าธนาคาร LGT เป็นเจ้าของโดยเจ้าครอบครัวและมีคณะกรรมการที่พวกเขาทำหน้าที่ "เป็นพันธมิตรที่เต็มใจและสงเคราะห์และผู้ยุยงให้กับลูกค้าพยายาม หลบเลี่ยงภาษีหลบเจ้าหนี้หรือฝ่าฝืนคำสั่งศาล ". 

สำนักงานใหญ่ของ Hilti Corporation ในเมือง Schaanประเทศลิกเตนสไตน์

เรื่องภาษีนสไตน์ 2008เป็นชุดของการตรวจสอบภาษีในหลายประเทศที่มีรัฐบาลสงสัยว่าบางส่วนของพลเมืองของตนได้หลบภาระภาษีโดยใช้ธนาคารและการลงทุนในนสไตน์นั้น ความสัมพันธ์ดังกล่าวเปิดกว้างด้วยการสืบสวนที่ซับซ้อนที่สุดเท่าที่เคยมีมาเพื่อหลีกเลี่ยงภาษีในเยอรมนี นอกจากนี้ยังถูกมองว่าเป็นความพยายามที่จะสร้างแรงกดดันต่อลิกเตนสไตน์จากนั้นก็เป็นหนึ่งในสวรรค์ภาษีที่ยังไม่ให้ความร่วมมือซึ่งอยู่ร่วมกับอันดอร์ราและโมนาโกซึ่งระบุโดยองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาในปารีสในปี 2550 เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2552 OECD ได้ปลดลิกเตนสไตน์ออกจากบัญชีดำของประเทศที่ไม่ให้ความร่วมมือ 

ในเดือนสิงหาคม 2552 กรมสรรพากรและศุลกากร HMของรัฐบาลอังกฤษได้ตกลงกับลิกเตนสไตน์เพื่อเริ่มแลกเปลี่ยนข้อมูล เชื่อกันว่านักลงทุนชาวอังกฤษมากถึง 5,000 คนมีเงินฝากในบัญชีและทรัสต์ในประเทศประมาณ 3 พันล้านปอนด์ 

ในเดือนตุลาคม 2558 สหภาพยุโรปและลิกเตนสไตน์ได้ลงนามในข้อตกลงด้านภาษีเพื่อให้แน่ใจว่ามีการแลกเปลี่ยนข้อมูลทางการเงินโดยอัตโนมัติในกรณีที่มีข้อพิพาทด้านภาษี การรวบรวมข้อมูลเริ่มต้นในปี 2559 และเป็นอีกก้าวหนึ่งที่จะทำให้อาณาเขตสอดคล้องกับประเทศอื่น ๆ ในยุโรปในเรื่องการจัดเก็บภาษีบุคคลและทรัพย์สินของ บริษัท 

การท่องเที่ยว

การท่องเที่ยวเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของลิกเตนสไตน์ อันที่จริงAirbnbเคยเสนอให้สามารถเช่าพื้นที่สำหรับแขก 450-900 คนในลิกเตนสไตน์ได้ประมาณ 70,000 เหรียญสหรัฐต่อคืน 

ข้อมูลประชากร

สำหรับประชากรลิกเตนสไตน์เป็นประเทศที่เล็กที่สุดเป็นอันดับสี่ของยุโรป นครวาติกัน , ซานมารีโนและโมนาโกมีผู้อยู่อาศัยน้อย ประชากรของประเทศเป็นหลักAlemannicที่พูดถึงแม้คนหนึ่งที่สามคือเกิดในต่างประเทศภาษาเยอรมันส่วนใหญ่มาจากประเทศเยอรมนีออสเตรียและสวิตเซอร์พร้อมกับคนอื่น ๆ สวิสอิตาลีและเติร์ก คนที่เกิดในต่างประเทศคิดเป็นสองในสามของแรงงานทั้งประเทศ 

ชาวลิกเตนสไตน์มีอายุขัยเฉลี่ยเมื่อแรกเกิด 82.0 ปีแบ่งเป็นเพศชาย 79.8 ปีหญิง 84.8 ปี (ประมาณปี 2018) อัตราการตายของทารกอยู่ที่ 4.2 เสียชีวิตต่อการเกิดมีชีวิต 1,000 คนตามการประมาณการในปี 2018

ภาษา

ภาษาราชการคือภาษาเยอรมัน ส่วนใหญ่พูดภาษาเยอรมันแบบAlemannic ซึ่งแตกต่างจากภาษาเยอรมันมาตรฐานแต่มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาถิ่นที่พูดในภูมิภาคใกล้เคียงเช่นสวิตเซอร์แลนด์และโฟราร์ลแบร์กออสเตรีย ในTriesenbergมีการพูดภาษาเยอรมัน Walser ที่ได้รับการสนับสนุนจากเทศบาล Swiss Standard Germanเป็นที่เข้าใจและพูดโดยชาวลิกเตนสไตน์ส่วนใหญ่

ศาสนา

มหาวิหารคาทอลิก St. Florin ในวาดุซ

ตามที่รัฐธรรมนูญของนสไตน์ , ศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกเป็นทางการรัฐศาสนา :

คริสตจักรคาทอลิกเป็นคริสตจักรแห่งรัฐและด้วยเหตุนี้จึงได้รับความคุ้มครองอย่างเต็มที่จากรัฐ

-  รัฐธรรมนูญแห่งลิกเตนสไตน์

ลิกเตนสไตน์ให้ความคุ้มครองต่อผู้ที่นับถือศาสนาทุกศาสนาและถือว่า "ผลประโยชน์ทางศาสนาของประชาชน" เป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของรัฐบาล ในโรงเรียนลิกเตนสไตน์แม้ว่าจะมีข้อยกเว้น แต่การศึกษาศาสนาในนิกายโรมันคาทอลิกหรือนิกายโปรเตสแตนต์ ( ปฏิรูปหรือนิกายลูเธอรันหรือทั้งสองอย่าง) เป็นสิ่งจำเป็นตามกฎหมาย  รัฐบาลได้รับการยกเว้นภาษีให้กับองค์กรทางศาสนา จากข้อมูลของPew Research Centerความขัดแย้งทางสังคมที่เกิดจากการต่อสู้ทางศาสนาอยู่ในระดับต่ำในลิกเตนสไตน์และรัฐบาลก็มีข้อ จำกัด ในการปฏิบัติศาสนาเช่นกัน 

จากการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2010 85.8% ของประชากรทั้งหมดนับถือศาสนาคริสต์โดย 75.9% ยึดมั่นในความเชื่อคาทอลิกซึ่งประกอบขึ้นในอัครสังฆมณฑลคาทอลิกแห่งวาดุซในขณะที่ 9.6% เป็นโปรเตสแตนต์ซึ่งส่วนใหญ่จัดในคริสตจักรอีแวนเจลิคในลิกเตนสไตน์ ( กUnited church , Lutheran & Reformed) และคริสตจักรนิกายลูเธอรันอีแวนเจลิคในลิกเตนสไตน์หรือออร์โธดอกซ์ส่วนใหญ่จัดในคริสตจักรคริสเตียน - ออร์โธดอกซ์ ศาสนาของชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดคืออิสลาม (5.4% ของประชากรทั้งหมด) 

การศึกษา

มหาวิทยาลัยลิกเตนสไตน์

อัตราการรู้หนังสือของลิกเตนสไตน์คือ 100% ในปี 2549 โครงการรายงานการประเมินนักเรียนนานาชาติซึ่งประสานงานโดยองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาจัดอันดับการศึกษาของลิกเตนสไตน์เป็นอันดับที่ 10 ของโลก ในปี 2555 ลิกเตนสไตน์มีคะแนน PISA สูงสุดในบรรดาประเทศในยุโรป 

ภายในลิกเตนสไตน์มีศูนย์การศึกษาระดับอุดมศึกษาหลักสี่แห่ง:

• มหาวิทยาลัยลิกเตนสไตน์
• มหาวิทยาลัยเอกชนในราชรัฐลิกเตนสไตน์
• สถาบันลิกเตนสไตน์
• International Academy of Philosophy, ลิกเตนสไตน์

มีโรงเรียนมัธยมของรัฐเก้าแห่งในประเทศ ซึ่งรวมถึง:

• Liechtensteinisches Gymnasiumในวาดุซ
• Realschule Vaduz และOberschule Vaduz ในSchulzentrum Mühleholz IIในวาดุซ[63]
• Realschule Schaan และ Sportschule Liechtenstein ในSchaan [63]

ขนส่ง

ลานจอดเฮลิคอปเตอร์ Balzers

มีถนนลาดยางประมาณ 250 กม. (155 ไมล์) ภายในลิกเตนสไตน์โดยมีเส้นทางจักรยานที่ทำเครื่องหมายไว้ 90 กม. (56 ไมล์)

ทางรถไฟ 9.5 กม. (5.9 ไมล์) เชื่อมต่อออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ผ่านลิกเตนสไตน์ รถไฟของประเทศมีการบริหารงานโดยออสเตรียสหภาพรถไฟเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางระหว่างFeldkirch , ออสเตรียและBuchsวิตเซอร์แลนด์ ลิกเตนสไตน์มีชื่ออยู่ในเขตภาษีของออสเตรีย Verkehrsverbund Vorarlberg [64]

มีสี่สถานีรถไฟในนสไตน์คือมีSchaan-วาดุซ , Forst Hilti , NendelnและSchaanwaldทำหน้าที่โดยไม่สม่ำเสมอการหยุดให้บริการรถไฟระหว่าง Feldkirch และ Buchs ให้โดยออสเตรียสหภาพรถไฟ ในขณะที่EuroCityและรถไฟทางไกลระหว่างประเทศอื่น ๆ ก็เดินทางตามเส้นทางนี้เช่นกันโดยปกติแล้วพวกเขาจะไม่เรียกที่สถานีภายในพรมแดนของลิกเตนสไตน์

นสไตน์บัสเป็น บริษัท ในเครือของระบบสวิส Postbusแต่ทำงานแยกกันและเชื่อมต่อไปยังเครือข่ายรถบัสสวิสที่BuchsและSargans รถประจำทางยังวิ่งไปยังเมือง Feldkirch ของออสเตรีย

ลิกเตนสไตน์ไม่มีสนามบิน สนามบินที่มีขนาดใหญ่ที่ใกล้ที่สุดคือสนามบินซูริอยู่ใกล้กับซูริค , สวิตเซอร์ (130 กิโลเมตรหรือ 80 ไมล์ตามถนน) สนามบินขนาดเล็กที่ใกล้ที่สุดคือสนามบินเซนต์กาลเลิน (50 กม. หรือ 30 ไมล์) สนามบิน Friedrichshafenยังมีเส้นทางไปยังลิกเตนสไตน์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 85 กม. (53 ไมล์) Balzers Heliportเป็น[65] [66]สำหรับเที่ยวบินเฮลิคอปเตอร์เช่าเหมาลำ

วัฒนธรรม

Kunstmuseum ( พิพิธภัณฑ์ศิลปะลิกเตนสไตน์ )

พิพิธภัณฑ์แห่งชาติลิกเตนสไตน์

เนื่องจากมีขนาดเล็กลิกเตนสไตน์จึงได้รับผลกระทบอย่างมากจากอิทธิพลทางวัฒนธรรมภายนอกโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีถิ่นกำเนิดในพื้นที่ทางตอนใต้ของยุโรปที่ใช้ภาษาเยอรมัน ได้แก่ ออสเตรียบาเดน - เวิร์ทเทมเบิร์กบาวาเรียสวิตเซอร์แลนด์และโดยเฉพาะTirolและ Vorarlberg “ สมาคมประวัติศาสตร์แห่งราชรัฐลิกเตนสไตน์” มีบทบาทในการอนุรักษ์วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของประเทศ

พิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดคือKunstmuseum Liechtensteinซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่และศิลปะร่วมสมัยนานาชาติที่มีคอลเล็กชันงานศิลปะระดับนานาชาติที่สำคัญ อาคารโดยสถาปนิกชาวสวิส Morger, Degelo และ Kerez เป็นสถานที่สำคัญในวาดุซ สร้างเสร็จในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543 และสร้าง "กล่องดำ" ของคอนกรีตย้อมสีและหินบะซอลต์สีดำ คอลเลกชันพิพิธภัณฑ์ยังเป็นผลงานศิลปะประจำชาติของลิกเตนสไตน์

พิพิธภัณฑ์ที่สำคัญอีกแห่งคือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติลิกเตนสไตน์ ( Liechtensteinisches Landesmuseum ) จัดแสดงนิทรรศการถาวรเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมและธรรมชาติของลิกเตนสไตน์รวมถึงนิทรรศการพิเศษ นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์แสตมป์พิพิธภัณฑ์สกีและพิพิธภัณฑ์วิถีชีวิตชนบทอายุ 500 ปี

หอสมุดรัฐนสไตน์เป็นห้องสมุดที่มีเงินฝากตามกฎหมายสำหรับหนังสือทุกเล่มที่ตีพิมพ์ในประเทศ

ส่วนใหญ่สถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงเป็นวาดุซปราสาท , ปราสาท Gutenbergบ้านสีแดงและซากปรักหักพังของ Schellenberg

คอลเลกชันศิลปะส่วนตัวของเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ซึ่งเป็นหนึ่งในคอลเลกชันงานศิลปะส่วนตัวชั้นนำของโลกจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ลิกเตนสไตน์ในเวียนนา

ในวันหยุดประจำชาติของประเทศผู้เข้าร่วมทุกคนจะได้รับเชิญให้ไปที่ปราสาทประมุขแห่งรัฐ ประชากรส่วนใหญ่เข้าร่วมการเฉลิมฉลองระดับชาติที่ปราสาทซึ่งมีการกล่าวสุนทรพจน์และมีเบียร์ให้บริการฟรี [67]

ดนตรีและการละครเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรม มีองค์กรดนตรีมากมายเช่น บริษัท ดนตรีลิกเตนสไตน์วันกีต้าร์ประจำปีและ International Josef Gabriel Rheinberger Society ซึ่งเล่นในโรงละครหลักสองแห่ง

สื่อ

ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตหลักและผู้ให้บริการเครือข่ายมือถือของลิกเตนสไตน์คือ Telecom Liechtenstein ซึ่งตั้งอยู่ใน Schaan

มีโทรทัศน์สองช่องในประเทศ ช่องส่วนตัว1FLTVถูกสร้างขึ้นในปี 2551 โดยมีเป้าหมายในการเข้าร่วมสหภาพการกระจายเสียงแห่งยุโรปซึ่งยังไม่ประสบความสำเร็จ Landeskanal ( เดอ ) เป็นผู้ดำเนินการโดยรัฐบาลของหน่วยสารสนเทศและการสื่อสารและดำเนินการการดำเนินการของรัฐบาลกิจการสาธารณะการเขียนโปรแกรมและกิจกรรมทางวัฒนธรรม ทั้งสองรายการมีให้เห็นในผู้ให้บริการเคเบิลท้องถิ่นรวมถึงช่องจากประเทศอื่น ๆ ที่ใช้ภาษาเยอรมัน เพียงโทรทัศน์ฟรีORFจากออสเตรียสามารถใช้ได้ผ่านทางกระเด็นบกของสัญญาณจากออสเตรีย

Radio Liechtenstein ( de ) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 2547 พร้อมกับผู้ประกาศข่าวบริการสาธารณะLiechtensteinischer Rundfunk (LRF) ที่ดำเนินการเป็นสถานีวิทยุในประเทศแห่งเดียวของประเทศที่ตั้งอยู่ใน Triesen วิทยุลิกเตนสไตน์และรายการต่างๆของSRFสวิสออกอากาศจากผู้ส่ง Erbi ( de ) ที่มองเห็นวาดุซ นสไตน์ยังมีอีกสองหนังสือพิมพ์รายใหญ่: Liechtensteiner VolksblattและLiechtensteiner บ้านเกิดเมืองนอน

วิทยุสมัครเล่นเป็นงานอดิเรกของคนในชาติและนักท่องเที่ยวบางคน แต่แตกต่างจากแทบทุกประเทศอธิปไตยอื่น ๆ นสไตน์ไม่ได้มีของตัวเองคำนำหน้า ITU ตามปกติแล้วมือสมัครเล่นจะได้รับสัญญาณเรียกขานที่มีคำนำหน้าภาษาสวิส "HB" ตามด้วย "0" หรือ "L"

กีฬา

Marco Büchelนักสกีอัลไพน์ชาวลิกเตนสไตเนอร์คนแรกที่เข้าแข่งขันในกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 6 ครั้ง

ทีมฟุตบอลลิกเตนสไตน์เล่นในลีกฟุตบอลของสวิส นสไตน์ฟุตบอลถ้วยช่วยให้การเข้าถึงสำหรับทีมงานของนสไตน์หนึ่งในแต่ละปีไปยังยูฟ่ายูโรป้าลีก ; FC Vaduzซึ่งเป็นทีมที่เล่นในSwiss Super Leagueซึ่งเป็นทีมแรกในฟุตบอลสวิสเป็นทีมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในถ้วยและทำประตูได้สำเร็จมากที่สุดในEuropean Cup Winners 'Cup ในปี 1996เมื่อพวกเขาแพ้และเอาชนะลัตเวีย ทีมFC Universitate Rigaโดย 1–1 และ 4–2 เพื่อไปแข่งกับParis Saint-Germain FCซึ่งพวกเขาแพ้ 0–3 และ 0–4

ฟุตบอลทีมชาตินสไตน์ได้รับการยกย่องในฐานะที่เป็นเป้าหมายที่ง่ายสำหรับทีมใด ๆ วาดกับพวกเขา; นี้เป็นพื้นฐานสำหรับหนังสือเกี่ยวกับการประสบความสำเร็จในแคมเปญที่มีสิทธิ์นสไตน์สำหรับการแข่งขันฟุตบอลโลก 2002โดยนักเขียนชาวอังกฤษชาร์ลีคอนเนลลี ในสัปดาห์ที่น่าแปลกใจอย่างใดอย่างหนึ่งในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 2004 แต่ทีมที่มีการจัดการ 2-2 กับโปรตุเกสที่มีเพียงไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ได้รับการสูญเสียผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้ายในการชิงแชมป์ยุโรป สี่วันต่อมาทีมลิกเตนสไตน์เดินทางไปลักเซมเบิร์กซึ่งพวกเขาเอาชนะทีมเจ้าบ้าน 4-0 ในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2006 รอบคัดเลือก ในรอบคัดเลือกของการแข่งขันชิงแชมป์ยุโรป 2008 ลิกเตนสไตน์เอาชนะลัตเวีย 1–0 ซึ่งเป็นผลให้ต้องลาออกจากตำแหน่งโค้ชชาวลัตเวีย พวกเขาบุกไปเอาชนะไอซ์แลนด์ 3–0 เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2550 ซึ่งถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของฟุตบอลทีมชาติไอซ์แลนด์ ในวันที่ 7 กันยายน 2010 พวกเขามาได้ภายในไม่กี่วินาทีหลังจากเสมอกับสกอตแลนด์ 1–1 ในกลาสโกว์โดยนำไปก่อน 1–0 ในครึ่งหลัง แต่ลิกเตนสไตน์แพ้ 2–1 ด้วยการทำประตูโดยStephen McManusในนาทีที่ 97 เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2554 ลิกเตนสไตน์เอาชนะลิทัวเนีย 2–0 15 พฤศจิกายน 2014 นสไตน์แพ้มอลโดวา 0-1 กับFranz Burgmeierปลายเตะเป้าหมายฟรี 'ในคีชีเนา

ในฐานะที่เป็นเทือกเขาแอลป์ประเทศโอกาสกีฬาหลักสำหรับ Liechtensteiners เพื่อ Excel เป็นในการเล่นกีฬาฤดูหนาวเช่นสกี Downhill : พื้นที่เล่นสกีของประเทศเดียวMalbun Hanni Wenzelได้รับสองเหรียญทองและหนึ่งเหรียญเงินในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวปี 1980 (เธอได้รับรางวัลเหรียญทองแดงในปี 1976) Andreasพี่ชายของเธอได้รับหนึ่งเหรียญเงินในปี 1980 และหนึ่งเหรียญทองแดงในปี 1984 ในการแข่งขันสลาลอมยักษ์และTina Weiratherลูกสาวของเธอได้รับรางวัล เหรียญทองแดงในปี 2018 ในSuper-G ด้วยเหรียญสิบเหรียญโดยรวม (ทั้งหมดเป็นสกีอัลไพน์) ลิกเตนสไตน์ได้รับเหรียญโอลิมปิกต่อหัวมากกว่าชาติอื่น ๆ [68]เป็นประเทศที่เล็กที่สุดที่ได้รับเหรียญรางวัลในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวหรือฤดูร้อนและปัจจุบันเป็นประเทศเดียวที่ได้เหรียญในการแข่งขันกีฬาฤดูหนาว แต่ไม่ได้อยู่ในการแข่งขันกีฬาฤดูร้อน นักสกีเด่นอื่น ๆ จากนสไตน์มีมาร์โกบุเชล , วิลลิฟรอมเมลต์ , พอลฟรอมเมลต์และเออร์ซูล่าคอนเซ็ตต์

อีกหนึ่งระเบียบวินัยที่ได้รับความนิยมอย่างผิดปกติในลิกเตนสไตน์เนอร์คือมอเตอร์สปอร์ต - Rikky von Opelชาวเยอรมัน - โคลอมเบียชาวอเมริกัน - โคลอมเบียวิ่งภายใต้ธงลิกเตนสไตน์ในFormula Oneในปี 1973และ1974และManfred Schurtiเข้าแข่งขันในรุ่น24 Hours of Le Mans 9 รุ่นในฐานะโรงงานของปอร์เช่คนขับรถที่มีผิวที่ดีที่สุดของ 4 ทันทีใน1976 [69] [70]ประเทศในปัจจุบันคือการเป็นตัวแทนในระดับสากลโดยFabienne Wohlwendในท้าทายเฟอร์รารีและสูตร 3เช่นเดียวกับแมทเธียไกเซอร์ที่เข้าแข่งขันในต้นแบบความอดทนแข่ง 

กีฬาอื่น ๆ นักกีฬาลิกเตนสไตน์ประสบความสำเร็จในการแข่งขันเทนนิสโดยStephanie VogtและKathinka von Deichmannต่างก็ประสบความสำเร็จในระดับที่แตกต่างกันในทัวร์หญิงเช่นเดียวกับการว่ายน้ำทั้งJulia HasslerและChristoph Meierเป็นตัวแทนของประเทศในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016พร้อมกับ อดีตผู้ถือธงของประชาชาติ 

เยาวชน

ลิกเตนสไตน์แข่งขันในสวิตเซอร์แลนด์ U16 Cup Tournament ซึ่งเปิดโอกาสให้ผู้เล่นเยาวชนได้เล่นกับสโมสรฟุตบอลชั้นนำ

การรักษาความปลอดภัยและการป้องกัน

นสไตน์ตำรวจแห่งชาติเป็นผู้รับผิดชอบในการรักษาเพื่อภายในประเทศ ประกอบด้วยเจ้าหน้าที่สนาม 87 คนและเจ้าหน้าที่พลเรือน 38 คนรวม 125 คน เจ้าหน้าที่ทุกห้องมีอาวุธปืนขนาดเล็ก ประเทศที่มีหนึ่งของโลกต่ำสุดที่อัตราการเกิดอาชญากรรม คุกนสไตน์ถือไม่กี่ถ้ามีผู้ต้องขังและผู้ที่มีประโยคกว่าสองปีจะถูกโอนไปอยู่ภายใต้อำนาจของออสเตรีย สำนักงานตำรวจแห่งชาติลิกเตนสไตน์รักษาสนธิสัญญาสามฝ่ายกับออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งจะช่วยให้เกิดความร่วมมือข้ามพรมแดนอย่างใกล้ชิดระหว่างกองกำลังตำรวจของทั้งสามประเทศ 

นสไตน์เป็นไปตามนโยบายของความเป็นกลางและเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่รักษาไม่มีทหาร กองทัพถูกยกเลิกในไม่ช้าหลังจากสงครามออสเตรีย - ปรัสเซียในปี พ.ศ. 2409ซึ่งลิกเตนสไตน์มีกองทัพ 80 นายแม้ว่าพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ใด ๆ ไม่มีผู้เสียชีวิตเกิดขึ้นในความเป็นจริงหน่วยหมายเลข 81 เมื่อกลับมาเนื่องจากอิตาลีเข้าร่วมกับหน่วยเพื่อหลบหนีจากเขตสงคราม การตายของสมาพันธ์เยอรมันในสงครามครั้งนั้นได้ปลดปล่อยลิกเตนสไตน์จากภาระหน้าที่ระหว่างประเทศในการรักษากองทัพและรัฐสภาได้ฉวยโอกาสนี้และปฏิเสธที่จะจัดหาเงินทุนให้ เจ้าชายคัดค้านเนื่องจากการเคลื่อนไหวดังกล่าวจะทำให้ประเทศไม่มีที่พึ่ง แต่ยอมจำนนในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2411 และยกเลิกกองกำลัง ทหารคนสุดท้ายที่รับใช้ภายใต้สีของลิกเตนสไตน์เสียชีวิตในปี พ.ศ. 2482 เมื่ออายุ 95 ปี

ในช่วงทศวรรษที่ 1980 กองทัพสวิสได้ยิงกระสุนระหว่างการฝึกซ้อมและเผาป่าในลิกเตนสไตน์โดยไม่ได้ตั้งใจ เหตุการณ์ดังกล่าวได้รับการแก้ไขแล้ว "ในกรณีของไวน์ขาว"

ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 หน่วยทหารราบชาวสวิสจำนวน 170 นายได้สูญหายไประหว่างการฝึกซ้อมและข้ามไปยังลิกเตนสไตน์โดยไม่ได้ตั้งใจ 1.5 กม. (0.9 ไมล์) การบุกรุกโดยบังเอิญสิ้นสุดลงเมื่อหน่วยตระหนักถึงความผิดพลาดและหันหลังกลับ ต่อมากองทัพสวิสได้แจ้งให้ลิกเตนสไตน์ทราบถึงการรุกรานและเสนอคำขอโทษอย่างเป็นทางการซึ่งโฆษกของกระทรวงภายในตอบว่า "ไม่มีปัญหาสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น"

วันที่ 7 เมษายน 2014 มีรายงานว่าหัวหน้าธนาคารJürgen Frick ของธนาคาร Frick & Co. อยู่ใน Balzers ถูกยิงเสียชีวิตในที่จอดรถในBalzers เจอร์เก้นเฮอร์มันน์ผู้ต้องสงสัยถูกพบว่าฆ่าตัวตายหลังจากการยิงหัวหน้าธนาคาร กล่าวกันว่าเฮอร์มันน์มีความบาดหมางกับธนาคารเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะมีการยิงกัน เฮอร์มันน์ยังเรียกตัวเองว่า "โรบินฮูดแห่งลิกเตนสไตน์" บนเว็บไซต์ที่เขาอยู่ เฮอร์มันน์ก็เคยเป็นผู้จัดการกองทุนเช่นกัน 

ในปี 2017, นสไตน์ลงนามสหประชาชาติสนธิสัญญาห้ามอาวุธนิวเคลียร์ 

ดูสิ่งนี้ด้วย

• โครงร่างของลิกเตนสไตน์

อ้างอิง

1. ^ "สำนักข่าวกรองกลาง" The World Factbook สำนักข่าวกรองกลาง. 7 กุมภาพันธ์ 2020 สืบค้นเมื่อ24 กุมภาพันธ์ 2563 .
2. ^ Raum, Umwelt und Energie เก็บถาวรเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2011 ที่ Wayback Machine Landesverwaltung Liechtenstein สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2554.
3. ^ ก ข ค "Amt für Statistik, Landesverwaltung Liechtenstein" . Llv.li สืบค้นเมื่อ30 มิถุนายน 2563 .
4. ^ "นสไตน์ในรูป: 2016" (PDF) Llv.li สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
5. ^ a b c ตัวเลขสำคัญของลิกเตนสไตน์ เก็บถาวรเมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2552 ที่Wayback Machine Landesverwaltung Liechtenstein สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2555.
6. ^ ขค ตัวชี้วัดการพัฒนาโลก , ธนาคารทั่วโลก สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2555 หมายเหตุ: ใช้ "PPP conversion factor, GDP (LCU per international $)" และ "Official exchange rate (LCU per US $, period average)" สำหรับสวิตเซอร์แลนด์
7. ^ รายงานการพัฒนามนุษย์ในปี 2020 ถัดไปชายแดน: การพัฒนามนุษย์และ Anthropocene (PDF) โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ. 15 ธันวาคม 2563 หน้า 343–346 ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2563 .
8. ^ Duden Aussprachewörterbuch , sv "ลิกเตนสไตน์ [er]"
9. ^ "การประชุมระดับภูมิภาคของ IGU เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตในยุโรปกลาง". GeoJournal 28 (4). 2535. ดอย : 10.1007 / BF00273120 . S2CID  18988990 4.
10. ^ Bevölkerungsstatistik Amt für Statistik ลิกเตนสไตน์. 30 มิถุนายน 2562
11. ^ "ประเทศที่เล็กที่สุดในโลกแยกตามพื้นที่" . www.countries-ofthe-world.com . สืบค้นเมื่อ3 กรกฎาคม 2561 .
12. ^ CIA - The World Factbook - การเปรียบเทียบประเทศ :: GDP - ต่อหัว (PPP) Cia.gov สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
13. ^ ขค ประวัติ swissworld.org. สืบค้นเมื่อ 27 มิถุนายน 2552
14. ^ a b ประวัติศาสตร์สวิตเซอร์แลนด์ Nationsencyclopedia.com สืบค้นเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552
15. ^ ประวัติศาสตร์สวิตเซอร์แลนด์ Nationsonline.org สืบค้นเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2552.
16. ^ Klieger, P. Christiaan (2012). “ ราชรัฐลิกเตนสไตน์”. พันธนาการของยุโรป: เนชั่นออกแบบในโพสต์โมเดิร์นโลก มานุษยวิทยารัฐศาสตร์. Lanham, Maryland: หนังสือเล็กซิงตัน พี. 41. ISBN 9780739174272. สืบค้นเมื่อ27 มกราคม 2564 . ในปี 1300 ชาววอลเซอร์ซึ่งเป็นกลุ่มที่พูดภาษาอาเลแมนนิกที่อาศัยอยู่บนภูเขาจากเมืองวาเลในสวิตเซอร์แลนด์ได้เข้ามาอาศัยในสวิตเซอร์แลนด์ตะวันออกสมัยใหม่ลิกเตนสไตน์และโฟราร์ลแบร์กประเทศออสเตรีย หมู่บ้านบนภูเขา Triesenberg เป็นแหล่งอนุรักษ์สมัยใหม่ของชาว Walser และภาษาถิ่นของพวกเขา
17. ^ ก ข Eccardt, Thomas (2005). ความลับของเจ็ดรัฐที่เล็กที่สุดของยุโรป หนังสือ Hippocrene พี. 176. ISBN 978-0-7818-1032-6.
18. ^ ก ข "ประวัติศาสตร์การสร้างลิกเตนสไตน์" . Liechtenstein.li . การตลาดนสไตน์ สืบค้นเมื่อ1 เมษายน 2560 .
19. ^ "ลิกเตนสไตน์: แรงกดดันของนาซี?" . เวลา . นิวยอร์ก. 11 เมษายน 1938 สืบค้นเมื่อ26 พฤษภาคม 2553 .
20. ^ "อาชญากรรมนาซีทำให้ลิกเตนสไตน์มัวหมอง" . ข่าวบีบีซี . 14 เมษายน 2548 . สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
21. ^ "นสไตน์และสาธารณรัฐเช็กสร้างความสัมพันธ์ทางการทูต" (PDF) สำนักงานโฆษกของรัฐบาลราชรัฐลิกเตนสไตน์ 13 กรกฎาคม 2552. สืบค้นจากต้นฉบับ (PDF)เมื่อ 11 พฤษภาคม 2554 . สืบค้นเมื่อ6 สิงหาคม 2552 .
22. ^ "NavázánídiplomatickýchstykůČeské republiky s KnížectvímLichtenštejnsko" [การสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตกับสาธารณรัฐเช็กและราชรัฐลิกเตนสไตน์] (ในภาษาเช็ก). กระทรวงการต่างประเทศสาธารณรัฐเช็ก 13 กรกฎาคม 2552 . สืบค้นเมื่อ28 ตุลาคม 2554 .
23. ^ "MINA Breaking News - ทศวรรษต่อมานสไตน์และเช็กสร้างความสัมพันธ์ทางการทูต" Macedoniaonline.eu. 15 กรกฎาคม 2552 . สืบค้นเมื่อ6 มิถุนายน 2553 .
24. ^ "นสไตน์และสาธารณรัฐสโลวักสร้างความสัมพันธ์ทางการทูต" (PDF) สำนักงานโฆษกของรัฐบาลราชรัฐลิกเตนสไตน์ 9 ธันวาคม 2552. สืบค้นจากต้นฉบับ (PDF)เมื่อ 11 พฤษภาคม 2554 . สืบค้นเมื่อ22 ธันวาคม 2552 .
25. ^ "เหล่านี้เป็นโลกของพระราชวงศ์ที่รวยที่สุด ที่จัดเก็บ 2020/05/20 ที่เครื่อง Wayback " 2019ซีอีโอโลก 18 กันยายน 2562.
26. ^ มาร์กซ์เซอร์, วิลฟรีด; Pállinger, Zoltán Tibor (2007). "บริบทระบบและผลกระทบของระบบของประชาธิปไตยทางตรง - ประชาธิปไตยทางตรงในลิกเตนสไตน์และสวิตเซอร์แลนด์เปรียบเทียบ" การปกครองระบอบประชาธิปไตยในยุโรป VS Verlag für Sozialwissenschaften. หน้า 12–29 ISBN 978-3-531-90579-2. สืบค้นเมื่อ31 ตุลาคม 2563 .
27. ^ "ประเทศรายละเอียด: นสไตน์ - ผู้นำ" ข่าวจากบีบีซี. 6 ธันวาคม 2549. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2549.
28. ^ “ ราชรัฐลิกเตนสไตน์ - รัฐบาล” . สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2550 . สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2553 .. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2553.
29. ^ "อาณาเขตของเว็บไซต์นสไตน์ - การเลือกตั้งรัฐสภา" สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อ 7 สิงหาคม 2547 . สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2553 .. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2553.
30. ^ "อาณาเขตของเว็บไซต์นสไตน์ - องค์การรัฐสภา" ที่เก็บถาวรจากเดิมเมื่อวันที่ 11 ตุลาคม 2004 สืบค้นเมื่อ11 มกราคม 2553 .. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2553.
31. ^ "นสไตน์วินสตรีสิทธิออกเสียงลงคะแนน" นิวยอร์กไทม์ส 2 กรกฎาคม 2527. สืบค้นเมื่อ 8 กรกฎาคม 2554.
32. ^ "นสไตน์เจ้าชายชนะอำนาจ" ข่าวบีบีซี . 16 มีนาคม 2546. สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2549.
33. ^ "IFES คู่มือการเลือกตั้ง - รายละเอียดการเลือกตั้งนสไตน์ - ผลการค้นหา" Electionguide.org . สืบค้นเมื่อ1 กรกฎาคม 2555 .
34. ^ "นสไตน์จะลงมติให้ยับยั้งของเจ้าชาย" สำนักข่าวรอยเตอร์ 1 กรกฎาคม 2555 . สืบค้นเมื่อ1 กรกฎาคม 2555 .
35. ^ "รัฐธรรมนูญของนสไตน์" (PDF) 1 กุมภาพันธ์ 2552. สืบค้นจากต้นฉบับ (PDF)เมื่อ 27 ธันวาคม 2556. บทที่ 1 ข้อ 4
36. ^ “ Auszeichnung für das Land Liechtenstein” . Volksblatt. 23 สิงหาคม 2556 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2560 .
37. ^ "Fotovoltaik: Eigenverbrauch soll stärker forciert werden" . Volksblatt. 25 กรกฎาคม 2557 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2560 .
38. ^ "Wir sind Solarstrom-Weltmeister 2015" . Volksblatt. 29 มิถุนายน 2558 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2560 .
39. ^ "Liechtenstein erneut Solar-Weltmeister" . ลิกเตนสไตเนอร์วาเทอร์แลนด์ 5 กรกฎาคม 2559 . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2560 .
40. ^ "จิ๋วนสไตน์ได้รับการเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใหญ่กว่า" , 29 ธันวาคม 2006
41. ^ "นสไตน์วาดแผนที่ยุโรป" ข่าวบีบีซี . 28 ธันวาคม 2549.
42. ^ ขคง "ลิกเตนสไตน์" . The World Factbook สำนักข่าวกรองกลาง. สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
43. ^ สารานุกรมแห่งชาติ Nationsencyclopedia.com. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
44. ^ "มหาเศรษฐีภาษี Haven นสไตน์แพ้เกี่ยวกับการปฏิรูปธนาคาร" Bloomberg.com . สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
45. ^ Wiesmann, Gerrit (23 กุมภาพันธ์ 2008) “ผู้ฆ่ายักษ์ของลิลลิพุต” ไทม์ทางการเงิน ลอนดอน.
46. ^ "โปร Libertate: ปรสิตของความคาดหวัง (Updated 23 กุมภาพันธ์)" Freedominourtime.blogspot.com . 22 กุมภาพันธ์ 2551 . สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
47. ^ "ภาษี Me หากคุณสามารถ" ข่าวเอบีซีออสเตรเลีย 6 ตุลาคม 2551. สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อ 12 ธันวาคม 2552 . สืบค้นเมื่อ6 มิถุนายน 2553 .
48. ^ "Skandal gigantischen Ausmaßes" . Süddeutsche Zeitung (in เยอรมัน). มิวนิก. 17 พฤษภาคม 2553 . สืบค้นเมื่อ17 พฤษภาคม 2553 .
49. ^ เอสเทอร์ลไมค์; ซิมป์สัน, เกล็นอาร์ ; Crawford, David (19 กุมภาพันธ์ 2551). "ขโมยข้อมูลกระตุ้น Probes ภาษี" The Wall Street Journal นิวยอร์ก. สืบค้นเมื่อ20 กุมภาพันธ์ 2551 .
50. ^ ลบออกจากรายการของ OECD Havens Oecd.org สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
51. ^ "สหราชอาณาจักรลงนามในข้อตกลงภาษีนสไตน์" ข่าวบีบีซี . 11 สิงหาคม 2552. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
52. ^ "สหภาพยุโรปและลิกเตนสไตน์ลงนามในข้อตกลงแลกเปลี่ยนข้อมูลภาษีอัตโนมัติ" (ข่าวประชาสัมพันธ์) บรัสเซลส์: สภายุโรป. 28 ตุลาคม 2558 . สืบค้นเมื่อ15 สิงหาคม 2560 .
53. ^ สหราชอาณาจักร, มีสาย (15 เมษายน 2554). "ค่าเช่าของประเทศนสไตน์สำหรับ $ 70,000 คืน" อินเทอร์เน็ตแบบใช้สาย สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2563 .
54. ^ Quigley, Robert (14 เมษายน 2554). "มันเป็นไปได้ที่จะเช่าทั้งประเทศของนสไตน์ราคา $ 70,000 / คืน" แมรี่ซู แดนอับราฮัม สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2563 .
55. ^ "WT / TPR / S / 280 •วิตเซอร์แลนด์และนสไตน์" (PDF) องค์การการค้าโลก สืบค้นเมื่อ26 มกราคม 2558 .
56. ^ ก ข Jeroen Temperman (30 พฤษภาคม 2553). รัฐศาสนาสัมพันธ์และกฎหมายสิทธิมนุษยชน: สู่ขวาเพื่อศาสนาภิเป็นกลาง บริล หน้า 44–45 ISBN 978-90-04-18148-9. สืบค้นเมื่อ31 กรกฎาคม 2555 .
57. ^ ก ข Aili Piano (30 กันยายน 2552). เสรีภาพในโลก 2009: การสำรวจประจำปีของสิทธิทางการเมืองและเสรีภาพพลเรือน Rowman & Littlefield พี. 426. ISBN 978-1-4422-0122-4. สืบค้นเมื่อ31 กรกฎาคม 2555 .
58. ^ "ข้อ จำกัด ของทั่วโลกเกี่ยวกับศาสนา" (PDF) ศูนย์วิจัยพิว. ที่เก็บไว้จากเดิม (PDF)เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2013 สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
59. ^ "Aktuell :: Orthodoxie" (in เยอรมัน). www.orthodoxie.li สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2561 .
60. ^ "Volkszählung 2010" . Llv.li สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
61. ^ ช่วงของการจัดอันดับในระดับวิทยาศาสตร์ PISA 2006 สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554
62. ^ "PISA 2012 ผลการค้นหาในโฟกัส" (PDF) ปารีส: OECD สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
63. ^ a b " Weiterführende Schulen Schaan " ชุมชนของ Schaan สืบค้นเมื่อ 12 พฤษภาคม 2559 "Realschule Schaan Duxgass 55 9494 Schaan" และ "Sportschule Liechtenstein Duxgass 55 9494 Schaan" และ "Realschule Vaduz Schulzentrum Mühleholz II 9490 Vaduz" และ "Oberschule Vaduz Schulzentrum Mühleholz II 9490 Vaduz" และ "Oberschule Vaduz Schulzentrum Mühleholz II 9490 Vaduz"
64. ^ Verkehrsverbund ร์ลแบร์ก Vmobil.at. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
65. ^ เฮลิคอปเตอร์ Balzers ฟลอริด้า LSXB Tsis.ch. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
66. ^ Heliports - Balzers LSXB - Heli-เว็บไซต์ฟอนแมทเธียโฟกท์ Heli.li. สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2554.
67. ^ ก ข Letzing, John (16 เมษายน 2014). "นสไตน์ได้รับแม้เล็ก" The Wall Street Journal สืบค้นเมื่อ21 มิถุนายน 2561 .
68. ^ "ตารางเหรียญโอลิมปิกต่อหัว" . สืบค้นเมื่อ24 มกราคม 2552 .
69. ^ "Rikky ฟอน Opel « OldRacingCars.com" OldRacingCars.com. 24 มกราคม 2558.
70. ^ "Manfred Schurti - ออสเตรียคลาสสิกออนไลน์ (เยอรมัน)" ออสโตรคลาสสิค 31 มกราคม 2556.
71. ^ "Under the Visor: Fabienne Wohlwend" . W Series 14 กุมภาพันธ์ 2020
72. ^ "(FL) แมทเธีย Kaiser - ฐานข้อมูล Driver" ฐานข้อมูลไดรเวอร์ 4 กันยายน 2020
73. ^ "Stephanie Vogt beendet ihre Karriere (in เยอรมัน)" . Liechtensteiner บ้านเกิดเมืองนอน 8 สิงหาคม 2559.
74. ^ "ผู้ตั้งธงสำหรับพิธีเปิดริโอ 2016" . 16 สิงหาคม 2559 . สืบค้นเมื่อ27 สิงหาคม 2559 .
75. ^ "นสไตน์ - ข้อเท็จจริงและตัวเลข" (PDF) ที่เก็บไว้จากเดิม (PDF)เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2006 สืบค้นเมื่อ2 พฤษภาคม 2553 .. สำนักงานการต่างประเทศลิกเตนสไตน์.
76. ^ "นสไตน์" (PDF) สิ่งพิมพ์ Lonely Planet สืบค้นจากต้นฉบับเมื่อ 27 ตุลาคม 2554 . สืบค้นเมื่อ28 กุมภาพันธ์ 2563 .
77. ^ Beattie, David (2004). นสไตน์: ประวัติศาสตร์สมัยใหม่ ลอนดอน: IB Tauris พี. 30. ISBN 978-1-85043-459-7.
78. ^ CBC News (2 มีนาคม 2550). "ไม่ให้แม่นยำหน่วยกองทัพสวิสเข้าใจผิดบุกรุกนสไตน์" ข่าว CBC สืบค้นเมื่อ18 กันยายน 2554 .
79. ^ Hamilton, Lindsay (3 มีนาคม 2550). "อ๊ะสวิสตั้งใจบุกนสไตน์" ข่าวเอบีซี สืบค้นเมื่อ18 กันยายน 2554 .
80. ^ Brook, Benedict (24 มีนาคม 2017). "นสไตน์, ประเทศที่มีขนาดเล็กเพื่อที่จะช่วยให้ถูกรุกรานโดยเพื่อนบ้านที่ใหญ่กว่าของมัน" news.com.au สืบค้นเมื่อ30 เมษายน 2561 .
81. ^ https://www.bbc.com/news/world-europe-26931814
82. ^ "Chapter XXVI: Disarmament - No. 9 Treaty on the Prohibition of Nuclear Weapons" . การรวบรวมสนธิสัญญาของสหประชาชาติ 7 กรกฎาคม 2560.
83. https://www.thwiki.press/wiki/Liechtenstein